Εμφανίζονται στον άνθρωπο νέα γονίδια… από το πουθενά

 

 

  Μια απρόσμενη ανακάλυψη έκανε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής ένα Ελληνα ερευνητή. Όπως φαίνεται παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει επτά εκατ. από τον διαχωρισμό του ανθρώπου από τον κοντινότερο συγγενή μας στον πλανήτη (τον χιμπατζή) εμείς συνεχίζουμε να εξελλισόμαστε. Οι ερευνητές εντόπισαν 155 νέα γονίδια έχουν εντοπιστεί, τα οποία ξεπήδησαν αυθόρμητα (de novo) από μικροσκοπικά τμήματα στο ανθρώπινο DNA και μερικά από αυτά τα «μικρογονίδια» φαίνεται πως σχετίζονται με ανθρώπινες ασθένειες.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Νικόλαο Βακιρλή του Ερευνητικού Κέντρου Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ» στη Βάρη, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Cell Reports», δημιούργησαν ένα «οικογενειακό δένδρο» που συγκρίνει τους ανθρώπους με άλλα 99 είδη σπονδυλωτών ζώων, όπως οι γορίλες, οι χιμπατζήδες, τα άλογα, οι αλιγάτορες κ.ά. Χρησιμοποιώντας υπολογιστικές τεχνικές, οι ερευνητές γύρισαν προς τα πίσω το εξελικτικό «ρολόι».

Παρακολουθώντας, έτσι, τη διαχρονική ανάδυση νέων γονιδίων, βρήκαν 155 που εμφανίστηκαν από το «πουθενά» (de novo) και όχι από το προϋπάρχον γονιδίωμα (με τη συνήθη διαδικασία των μεταλλάξεων). Τα de novo γονίδια ξεπηδούν αυθόρμητα από τμήματα του DNA που δεν κωδικοποιούν πρωτεΐνες, αλλά στη συνέχεια τα ίδια κωδικοποιούν μικροπρωτεΐνες. Μερικά από αυτά τα 155 τελείως νέα γονίδια στο ανθρώπινο γονιδίωμα είναι αρχαία και χρονολογούνται από την περίοδο καταγωγής όλων των θηλαστικών, ενώ άλλα εμφανίστηκαν πολύ πιο πρόσφατα, σύμφωνα με τη μελέτη.

Από αυτά τα 155 νέα γονίδια, τουλάχιστον τα 44 φαίνεται να σχετίζονται με την κυτταρική ανάπτυξη και την υγεία του οργανισμού. Η μελέτη των ερευνητών αναφορικά με τον ρόλο τους σε ασθένειες οδήγησε στο συμπέρασμα ότι, μεταξύ άλλων, τρία από αυτά σχετίζονται με παθήσεις όπως η μυϊκή δυστροφία, η μελαχρωστική αμφιβληστροπάθεια των ματιώγενετικέςν και το σύνδρομο Alazami. Ένα άλλο νέο γονίδιο σχετίζεται με τον ιστό της ανθρώπινης καρδιάς.

«Θα είναι πολύ ενδιαφέρον σε μελλοντικές μελέτες να κατανοήσουμε τι μπορούν να κάνουν αυτά τα μικρογονίδια και κατά πόσο μπορεί να εμπλέκονται άμεσα σε κάποια ασθένεια», δήλωσε ο κ. Βακιρλής. Όπως ανέφερε στο Live Science, «βρήκαμε ότι δύο από αυτά αφορούν αποκλειστικά τους ανθρώπους», δηλαδή δεν έχουν εμφανιστεί στο γονιδίωμα άλλων ζώων.

Naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

==================άλλη πηγή=====================

Παρ’ όλο που οι σύγχρονοι άνθρωποι διαχωρίστηκαν εξελικτικά από τους στενότερους συγγενείς μας, τους χιμπατζήδες, πριν σχεδόν επτά εκατομμύρια χρόνια, συνεχίζουν να εξελίσσονται. Περίπου 155 νέα γονίδια έχουν εντοπιστεί, τα οποία ξεπήδησαν αυθόρμητα (de novo) από μικροσκοπικά τμήματα στο ανθρώπινο DNA και μερικά από αυτά τα «μικρογονίδια» φαίνεται πως σχετίζονται με ανθρώπινες ασθένειες, σύμφωνα με μία νέα μελέτη με επικεφαλής έναν Έλληνα ερευνητή, αναφέρει το ΑΜΠΕ.

 

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Νικόλαο Βακιρλή του Ερευνητικού Κέντρου Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ» στη Βάρη, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Βιολογίας «Cell Reports», δημιούργησαν ένα «οικογενειακό δένδρο» που συγκρίνει τους ανθρώπους με άλλα 99 είδη σπονδυλωτών ζώων, όπως οι γορίλες, οι χιμπατζήδες, τα άλογα, οι αλιγάτορες κ.ά. Χρησιμοποιώντας υπολογιστικές τεχνικές, οι ερευνητές γύρισαν προς τα πίσω το εξελικτικό «ρολόι».

Παρακολουθώντας, έτσι, τη διαχρονική ανάδυση νέων γονιδίων, βρήκαν 155 που εμφανίστηκαν από το «πουθενά» (de novo) και όχι από το προϋπάρχον γονιδίωμα (με τη συνήθη διαδικασία των μεταλλάξεων). Τα de novo γονίδια ξεπηδούν αυθόρμητα από τμήματα του DNA που δεν κωδικοποιούν πρωτεΐνες, αλλά στη συνέχεια τα ίδια κωδικοποιούν μικροπρωτεΐνες. Μερικά από αυτά τα 155 τελείως νέα γονίδια στο ανθρώπινο γονιδίωμα είναι αρχαία και χρονολογούνται από την περίοδο καταγωγής όλων των θηλαστικών, ενώ άλλα εμφανίστηκαν πολύ πιο πρόσφατα, σύμφωνα με τη μελέτη.

Από αυτά τα 155 νέα γονίδια, τουλάχιστον τα 44 φαίνεται να σχετίζονται με την κυτταρική ανάπτυξη και την υγεία του οργανισμού. Η μελέτη των ερευνητών αναφορικά με τον ρόλο τους σε ασθένειες οδήγησε στο συμπέρασμα ότι, μεταξύ άλλων, τρία από αυτά σχετίζονται με παθήσεις όπως η μυϊκή δυστροφία, η μελαχρωστική αμφιβληστροπάθεια των ματιών και το σύνδρομο Alazami. Ένα άλλο νέο γονίδιο σχετίζεται με τον ιστό της ανθρώπινης καρδιάς.

«Θα είναι πολύ ενδιαφέρον σε μελλοντικές μελέτες να κατανοήσουμε τι μπορούν να κάνουν αυτά τα μικρογονίδια και κατά πόσο μπορεί να εμπλέκονται άμεσα σε κάποια ασθένεια», δήλωσε ο κ. Βακιρλής. Όπως ανέφερε στο Live Science, «βρήκαμε ότι δύο από αυτά αφορούν αποκλειστικά τους ανθρώπους», δηλαδή δεν έχουν εμφανιστεί στο γονιδίωμα άλλων ζώων.

ΠΗΓΗ:Τουλάχιστον 155 γονίδια έχουν εμφανιστεί αυθόρμητα στο ανθρώπινο γονιδίωμα (enikos.gr)

ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ REVERSEDNA ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ

 

H φωτογράφος του DNA

 

H φωτογράφος του DNA

(Ιστορία από Γιώτα Συκκά)

Είναι ένα έργο που λάμπει από ευφυΐα και ανθρωπιά. Με ενθουσιασμό συστήνει ο Τάκης Τζαμαργιάς το πολυβραβευμένο Photograph 51 της Αννα Ζίγκλερ. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Ρόζαλιντ Φράνκλιν, της ερευνήτριας που αποτύπωσε πρώτη το ανθρώπινο DNA τον Μάιο του 1952.

Η πρωτοποριακή κρυσταλλογράφος πάλεψε να επιβληθεί σε ένα ανδροκρατούμενο επιστημονικό περιβάλλον και στην ουσία άνοιξε τον δρόμο στις εντυπωσιακές ιατρικές ανακαλύψεις που ακολούθησαν. Απρόσιτη, άκαμπτη και αφοσιωμένη, εργαζόταν με πάθος στο υπόγειο εργαστήριο του King’s College του Λονδίνου, απομονωμένη από την επιστημονική κοινότητα της εποχής της, η οποία υποβάθμισε το έργο της, εξαιτίας του φύλου της. Η απεικόνιση με ακτίνες Χ, γνωστή ως φωτογραφία 51, οδήγησε τους επιστήμονες Φράνσις Κρικ, Τζέιμς Ουότσον και Μόρις Ουίλκινς να κατανοήσουν τη δομή του DNA. Συνάδελφοί της οικειοποιήθηκαν τη δουλειά της, πήραν Νομπέλ, έγιναν διάσημοι. Εκείνη είχε πεθάνει πέντε χρόνια νωρίτερα, στα 37 της, από καρκίνο των ωοθηκών. Σήμερα στην επιστημονική κοινότητα αποτελεί πηγή έμπνευσης.

Άχρονο παρόν

Πρόσφατα το Photograph 51, με το οποίο η Νικόλ Κίντμαν πήρε βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της Φράνκλιν στο Noel Coward Theatre του Λονδίνου το 2015, ανέβηκε και στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σε μετάφραση του Αντώνη Πέρη και παίζεται τα Δευτερότριτα. Είναι μια συνταρακτική ιστορία. Η γραφή της Αννα Ζίγκλερ κινείται σε ένα άχρονο παρόν και στο χθες ταυτόχρονα. Η Ρόζαλιντ έχει πεθάνει και όσοι έζησαν την ιστορία τότε, προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τα πράγματα. Στο κοινό αποκαλύπτεται αυτή η έξυπνη Αγγλίδα επιστήμονας, κόρη εύπορης εβραϊκής οικογένειας που από μικρή της άρεσε να ζωγραφίζει μοτίβα. Οι γονείς της την προέτρεπαν να ζωγραφίσει την οικογένεια ή το σκυλάκι τους, αλλά εκείνη επέμενε στα επαναλαμβανόμενα σχήματα, λέει στην Κ ο Τάκης Τζαμαργιάς.

 

Οταν η Ρόζαλιντ Φράνκλιν χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη φωτογραφική μηχανή του γιατρού πατέρα της, μάζεψε τέσσερα ξερά φύλλα, τα έβαλε στη σειρά και τα φωτογράφισε. Οταν του ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει επιστήμονας, εκείνος της είπε δεν πρέπει ποτέ να κάνεις λάθος. Τραυματική κουβέντα, όπως λέει ο σκηνοθέτης, αλλά προφανώς γνώριζε ότι στον χώρο ειδικά των θετικών επιστημών, εκείνα τα χρόνια δύσκολα επιβίωνε γυναίκα.

Το έργο, συνεχίζει, παρουσιάζει τα ανταγωνιστικά παιχνίδια της επιστημονικής κοινότητας, αλλά βάζει και την έννοια του κενού, μια αντιστοιχία που μπορεί να συναντήσουμε και στον καλλιτεχνικό χώρο. Ετοιμάζοντας την παράσταση δεν κρύβει ότι αρχικά δυσκολεύτηκε με το παιχνίδι του χθες με το τώρα. Εχει έναν καταιγιστικό ρυθμό. Και ήταν υπέροχη η συνεργασία με τους Λένα Δροσάκη, Αλέξανδρο Μπουρδούμη, Δημήτρη Πασσά, Δημήτρη Μαγγίνα, Μάνο Στεφανάκη.

Για τις επιστημονικές λεπτομέρειες ζητήθηκε η βοήθεια του Γιάννη Μπουκοβίνα, παθολόγου ογκολόγου και πρώην προέδρου της Ενωσης Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος, ο οποίος εξήγησε στους συντελεστές λεπτομέρειες, για παράδειγμα το πώς λειτουργούν οι ακτίνες και η ακτινοβολία. Η αποκάλυψη του DNA βοήθησε γενικότερα την επιστήμη, ακόμη και την εγκληματολογία. Σήμερα μπορεί κανείς να μάθει τι εμπεριέχει το σώμα του, ποιος είναι, ακόμη και την καταγωγή του.

Η πρωτοποριακή κρυσταλλογράφος πάλεψε να επιβληθεί σε ένα ανδροκρατούμενο επιστημονικό περιβάλλον.

Η μαγεία της Φυσικής

Το εργαστήριο Φυσικής του ΕΚΠΑ επίσης βοήθησε τους συντελεστές να κατανοήσουν πώς λειτουργούν οι επιστήμονες σε έναν τέτοιο χώρο δουλειάς. Προερχόμενος από θεωρητικές επιστήμες, δεν κρύβω ότι μαγεύτηκα, γιατί είδα πώς μπορεί να συναντηθεί ο μικρόκοσμος της επιστήμης και της έρευνας με τον μικρόκοσμο του θεάτρου. Οταν επί 16 χρόνια ήμουν μάχιμος δάσκαλος, δεν ήμουν καλός στη φυσική, αλλά στα γλωσσικά. Ετσι μοιραζόμουν με άλλο συνάδελφό μου τα μαθήματα. Εκείνος δίδασκε Φυσική στη θέση μου κι εγώ στη θέση του Ιστορία. Τώρα μαγεύτηκα από τη Φυσική, λέει ο κ. Τζαμαργιάς.

 

Οι ηθοποιοί Λένα Δροσάκη, Μάνος Στεφανάκης, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Δημήτρης Μαγγίνας, Δημήτρης Πασσάς στο πολυβραβευμένο Photograph 51. [ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΔΙΟΥ]© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Στις 19 και 20 Δεκεμβρίου, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ευρασία και την Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας, το Θέατρο Τέχνης διοργανώνει διημερίδα με θέμα Το μυστικό της ζωής και συζήτηση γύρω από τον τρόπο που επηρεάζει η αλματώδης πρόοδος της βιοτεχνολογίας όχι μόνο την καθημερινότητά μας αλλά και τον τρόπο αντίληψης της κοινωνικής μας θέσης και ευθύνης, καθώς και τη θέση της γυναίκας μέσα σε αυτές τις ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές.

Η συγγραφέας δεν παρουσιάζει την ηρωίδα ως θύμα. Δείχνει μια γυναίκα που μάλλον αναζητά την ταυτότητά της. Μερικές φορές η συμπεριφορά της Ρόζαλιντ δεν θυμίζει ούτε γυναίκα ούτε άνδρα. Μοιάζει άφυλη. Η Ζίγκλερ κρατάει μια στάση κριτική, συχνά σαμποτάροντάς την. Εγώ από την άλλη είχα ανάγκη να μυθοποιηθεί, έστω για να δικαιωθεί μετά θάνατον.

Ο Τάκης Τζαμαργιάς στέκεται ιδιαίτερα στη συμμετοχή της Λένας Δροσάκη στην παράσταση. Είναι εξαιρετική ηθοποιός, πολύ ευαισθητοποιημένη στα γυναικεία ζητήματα. Πρωτοστάτησε στο ελληνικό #ΜeΤoo. Οταν αποκαλύπτονταν όλα αυτά είχα γυρίσει λίγο την πλάτη, δεν άντεχα την ανθρωποφαγία και εξήγησα στη Λένα πώς ένιωθα. Οι πρόβες μας είχαν μεγάλο ενδιαφέρον γιατί συζητούσαμε συγχρόνως για τα ζητήματα κακοποιητικής συμπεριφοράς, πόσες φορές είχε νιώσει απομόνωση στο θέατρο ή γιατί κάτι λέγεται σε μια γυναίκα, αλλά όχι σε έναν άνδρα. Το έργο αυτό πρωτοστατεί στα ζητήματα αυτά. Κι αυτή η συνεργασία ήταν για μένα ταξίδι ωριμότητας. Γιατί είδα και δικές μου συμπεριφορές που εμπεριείχαν το στοιχείο της υποτίμησης χωρίς να γίνεται συνειδητά.

Βλέποντας πια και τις αντιδράσεις των θεατών, ο σκηνοθέτης χαρακτηρίζει τη Φωτογραφία 51 σαν μια κραυγή ανθρωπιάς απέναντι στην αδικία. Η Ρόζαλιντ αδικήθηκε λίγο πριν φτάσει στο τέρμα, είναι κάπως Παπαδιαμαντικό αυτό. Ο καρκίνος τη βρήκε λόγω του πάθους της, του ολοκληρωτικού δοσίματος, το έχουμε συναντήσει αυτό και σε κάποιους ανθρώπους στο θέατρο, τους βαθιά αφοσιωμένους που δεν παίρνουν ανάσες ζωής.

 

ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ DNA ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

 

 

Ανακαλύφθηκε το αρχαιότερο DNA στον κόσμο που αποκαλύπτει τον χαμένο κόσμο της Γροιλανδίας

(Ιστορία από Enikos Newsroom) 

Οι επιστήμονες εντόπισαν DNA από ζώα, φυτά και μικρόβια, το οποίο χρονολογείται πριν από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια και πρόκειται για το παλαιότερο γενετικό υλικό που έχει καταγραφεί ποτέ.

                                      DNA-το αρχαιότερο που βρέθηκε

Το DNA εντοπίστηκε από ιζήματα στο βορειότερο σημείο της Γροιλανδίας που ανακαλύφθηκε γύρω από το στόμιο ενός φιόρδ στον Αρκτικό Ωκεανό, αποκαλύπτοντας έναν καταπληκτικό χαμένο κόσμο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, «ανιχνεύθηκαν θραύσματα DNA για μια πληθώρα ζώων, συμπεριλαμβανομένων μαστοδόνων, ταράνδων, λαγών, λέμινγκ και χήνων καθώς και φυτών όπως λεύκες, σημύδες και θούγια και μικροοργανισμούς συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων και μυκήτων».

Γροιλανδία (DNA)

                                                                                

Ο μαστόδοντας ήταν γένος προϊστορικών προβοσκιδωτών, που έζησε στην Βόρεια και την Κεντρική Αμερική, μέχρι την εξαφάνισή του μαζί με πολλά άλλα μεγάλα θηλαστικά της Εποχής των Παγετώνων περίπου πριν από 10.000 χρόνια. Η ανακάλυψη δείχνει ότι είχε μεγαλύτερο εύρος από ό,τι ήταν γνωστό στο παρελθόν.

«Ο μαστόδοντας ήταν μια μεγάλη έκπληξη. Δεν έχει βρεθεί ποτέ στη Γροιλανδία. Ωστόσο, η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν αυτό το μοναδικό οικοσύστημα ειδών της Αρκτικής και εύκρατων ειδών που αναμειγνύονται μαζί χωρίς κανένα σύγχρονο ανάλογο», δήλωσε ο Eske Willerslev, διευθυντής του Lundbeck Foundation GeoGenetics Center και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature. «Δεν νομίζω ότι κανείς θα είχε προβλέψει ότι η Γροιλανδία θα είχε μια τέτοια ποικιλία φυτών και ζώων πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια σε μια εποχή που το κλίμα ήταν πολύ παρόμοιο με αυτό που περιμένουμε να δούμε σε λίγα χρόνια λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη», πρόσθεσε ο Willerslev.

 τοπίο της Γροιλανδίας

                              

Αν και το αρχαίο DNA είναι εξαιρετικά ευπαθές, η μελέτη έδειξε ότι κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες -σε αυτή την περίπτωση τον μόνιμο πάγο- μπορεί να επιβιώσει περισσότερο από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως. Ο Willerslev ανέφερε επίσης ότι μετά την νέα ανακάλυψη, δεν θα εκπλαγεί αν βρεθεί DNA από τουλάχιστον 4 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Οι ερευνητές εξήγαγαν και ανέλυσαν την αλληλουχία του DNA από 41 δείγματα ιζημάτων πλούσια σε οργανικά που ελήφθησαν από πέντε τοποθεσίες στη χερσόνησο Peary Land, που προεξέχουν στον Αρκτικό Ωκεανό. Μικροσκοπικά θραύσματα DNA εξήχθησαν από άργιλο και χαλαζία στο ίζημα. Οι επιστήμονες εντόπισαν περισσότερα από 100 είδη ζώων και φυτών.

Τα δείγματα ανασκάφηκαν για πρώτη φορά το 2006, αλλά οι προηγούμενες προσπάθειες ανίχνευσης DNA απέτυχαν. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή του αρχαίου DNA έχουν έκτοτε βελτιωθεί, επιτρέποντας τελικά μια σημαντική ανακάλυψη.

«Πιστεύουμε ότι το DNA επιβίωσε πέρα από αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν δυνατό επειδή συνδέθηκε με σωματίδια ορυκτών. Ο δεσμός μειώνει τον ρυθμό της αυθόρμητης χημικής αποικοδόμησης» εξήγησε ο Willerslev, ο οποίος ανέφερε ότι το αποσπασματικό DNA δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναγέννηση εξαφανισμένων ειδών -όπως στα βιβλία και τις ταινίες «Jurassic Park»- αλλά θα μπορούσε να αποκαλύψει μυστικά για το πώς τα φυτά μπορούν να γίνουν πιο ανθεκτικά σε ένα θερμαινόμενο κλίμα.

Γροιλανδία

Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κλωνοποίηση», πρόσθεσε ο Willerslev για τα υπολείμματα DNA, «αλλά μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να τροποποιήσετε γενετικά ζωντανούς οργανισμούς όπως τα φυτά για να προσαρμοστούν περισσότερο σε ένα θερμότερο κλίμα».

Το παλαιότερο προηγούμενο DNA που έχει καταγραφεί εξήχθη από τον γομφίο ενός μαμούθ, του προγόνου του σημερινού ελέφαντα, στη βορειοανατολική Σιβηρία που χρονολογείται έως και 1,2 εκατομμύρια χρόνια πριν, επίσης διατηρημένο σε συνθήκες μόνιμου παγετού. Συγκριτικά, το είδος μας, ο Homo Sapiens, εμφανίστηκε πριν από περίπου 300.000 χρόνια.

Οι περισσότερες γνώσεις για τους προϊστορικούς οργανισμούς προέρχονται από τη μελέτη των απολιθωμάτων, αλλά υπάρχει ένα όριο σε αυτό που μπορούν να αποκαλύψουν, ιδιαίτερα σε σχέση με τις γενετικές σχέσεις και χαρακτηριστικά. Εκεί είναι που το αρχαίο DNA αποδεικνύεται ανεκτίμητο.

Το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης Γροιλανδίας καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα πάγου, με περιοχές χωρίς πάγο κατά μήκος της ακτογραμμής. Η περιοχή της μελέτης θεωρείται πολική έρημος. Όμως, πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια, οι μέσες θερμοκρασίες της Γροιλανδίας ήταν 11 έως 17 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες, σύμφωνα με τον πρώτο συγγραφέα της μελέτης Kurt Kjaer του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.

Η παρουσία θαλάσσιων ειδών, συμπεριλαμβανομένου του πεταλοειδούς καβουριού και των πράσινων φυκών, επίσης μεταξύ του DNA που ανιχνεύθηκε, απεικόνισε αυτό το θερμότερο κλίμα, είπαν οι ερευνητές.

Το DNA έχει αποκαλύψει αυτό το αρχαίο οικοσύστημα λεπτομερώς, με ένα ανοιχτό βόρειο δάσος με δέντρα, θάμνους και μικρότερα φυτά και γεμάτο ζώα. Δεν προσδιόρισε ποια μεγάλα αρπακτικά ήταν παρόντα, αλλά μπορεί να περιλάμβαναν λύκους, αρκούδες και γάτες με δόντια, σύμφωνα με τον συν-συγγραφέα της μελέτης Mikkel Pedersen από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.

Ο συν-συγγραφέας της μελέτης, Nicolaj Larsen, από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης είπε ότι οι ερευνητές στοχεύουν τοποθεσίες στο βόρειο Καναδά για ακόμη παλαιότερο DNA. «Νομίζω ότι μπορεί να βρείτε τέτοια μακροπρόθεσμη επιβίωση DNA σε πολλά μέρη στον κόσμο. Απλώς πηγαίνεις εκεί έξω και προσπαθείς» σύμφωνα με τον Willerslev.