Κυριακή, Μαρτίου 31

ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

 Η θανατηφόρα ασθένεια που προκαλεί ένας μύκητας, έχει προκαλέσει δραματική μείωση πληθυσμού σε 501 είδη αμφίβιων σε όλο τον κόσμο (σχεδόν το 7% του συνόλου τους), ενώ 90 είδη έχουν εξαφανιστεί τελείως κατά τα τελευταία 50 χρόνια και σε άλλα 124 είδη το ποσοστό μείωσης του αριθμού τους ξεπερνά το 90%, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Η νόσος (Chytridiomycosis), που κατατρώει το δέρμα σε βατράχους, σαλαμάνδρες και άλλα αμφίβια, πλήττει περισσότερες από 60 χώρες, με το σοβαρότερο πρόβλημα στην Αυστραλία, στην Κεντρική και στη Νότια Αμερική. Η Ευρώπη έχει επίσης πληγεί, αλλά σε μικρότερο βαθμό.

Οι ερευνητές από πολλές χώρες, με επικεφαλής τον δρ Μπεν Σιλ της Σχολής Περιβάλλοντος του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», εκτιμούν ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη απώλεια βιοποικιλότητας που έχει ποτέ υπάρξει εξαιτίας μίας και μόνο ασθένειας. Ο μύκητας θεωρείται πλέον ένα από τα πιο καταστροφικά είδη-εισβολείς παγκοσμίως, συμβάλλοντας -μαζί με τους ανθρώπους- στην έκτη μεγάλη εξαφάνιση ειδών στην ιστορία της Γης.

Ο μύκητας (Chytrid ή Batrachochytrium dendrobatidis) που είναι υπεύθυνος, πιθανώς, ξεκίνησε την καταστροφική πορεία του κατά τη δεκαετία του 1980 από την Ασία, όπου τα ντόπια αμφίβια φαίνεται να έχουν αναπτύξει ανθεκτικότητα απέναντι του, ενώ χάρη στην παγκοσμιοποίηση και στο διεθνές εμπόριο έχει βρει ευκαιρίες να εξαπλωθεί διεθνώς, καθώς οι άνθρωποι συνεχώς μεταφέρουν φυτά και ζώα από το ένα μέρος στο άλλο.

Πολλά ακόμη είδη αμφίβιων βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης εξαιτίας του μύκητα μέσα στα επόμενα δέκα έως 20 χρόνια, σύμφωνα με τις δυσοίωνες εκτιμήσεις των επιστημόνων. Από την άλλη, διαφαίνονται ακτίνες ελπίδας, καθώς μειώνεται σταδιακά ο αριθμός των νέων ειδών που πλήττονται από τον μύκητα.

Δυστυχώς, ο μύκητας δεν είναι η μόνιμη θανάσιμη απειλή για τα αμφίβια, τα οποία επίσης απειλούνται από την απώλεια των ενδιαιτημάτων τους και την κλιματική αλλαγή.

ΑΠΕ – ΜΠΕ

Παρασκευή, Μαρτίου 22

αποκάλυψη ερευνητών στο «Journal of Neuroscience»

Ο εγκέφαλός μας κουράζεται περισσότερο για να ξεχάσει παρά για να θυμηθεί κάτι! Αυτό ανακάλυψαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Οστιν μέσω νευροαπεικόνισης, όπως ανέφεραν σε δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Journal of Neuroscience».


«Αδειάζοντας» τις κακές αναμνήσεις

Τα ευρήματα μαρτυρούν ότι προκειμένου να ξεχάσουμε μια ανεπιθύμητη εμπειρία, χρειάζεται να επικεντρώσουμε περισσότερο την προσοχή μας σε αυτή. «Πιθανότατα θέλουμε να ξεφορτωθούμε αναμνήσεις που πυροδοτούν δυσπροσάρμοστες συμπεριφορές, όπως είναι οι τραυματικές εμπειρίες, έτσι ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις νέες εμπειρίες με καλύτερο τρόπο» σημείωσε ο Τζάροντ Λιούις-Πίκοκ, κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης, επίκουρος καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Οστιν και πρόσθεσε: «Δεκαετίες έρευνας έχουν δείξει πως έχουμε την ικανότητα να ξεχνούμε κάτι εκουσίως, ωστόσο το πώς το καταφέρνει αυτό ο εγκέφαλός μας παραμένει ακόμη σε μεγάλο βαθμό μυστήριο. Μόλις κατανοήσουμε αυτή τη διαδικασία και βρούμε τρόπους για να την ελέγξουμε, θα είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε θεραπείες ώστε να βοηθούμε ασθενείς που θέλουν να «διώξουν» τις ανεπιθύμητες αναμνήσεις τους».

Οι αναμνήσεις μας δεν είναι στατικές. Πρόκειται για δυναμικές «κατασκευές» του εγκεφάλου που συνεχώς ανανεώνονται, τροποποιούνται και επανοργανώνονται μέσω της εμπειρίας. Ο εγκέφαλός μας θυμάται και ξεχνά πληροφορίες ασταμάτητα – και ο κύριος όγκος αυτής της διαδικασίας λαμβάνει χώρα αυτόματα κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Διαφορετικές εγκεφαλικές περιοχές στο επίκεντρο

Σε ό,τι αφορά το να ξεχνάμε από πρόθεση, προηγούμενες μελέτες έχουν επικεντρωθεί στο να εντοπίσουν «hotspot» δραστηριότητας στις δομές του εγκεφάλου που συνδέονται με τον έλεγχο, όπως είναι ο προμετωπιαίος φλοιός, αλλά και στις δομές που συνδέονται με τη μακροπρόθεσμη μνήμη, όπως ο ιππόκαμπος. Η τελευταία μελέτη όμως επικεντρώνεται σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου και συγκεκριμένα στις περιοχές εκείνες που σχετίζονται με την αισθητηριακή και την αντιληπτική μνήμη – πρόκειται συγκεκριμένα για την κοιλιακή περιοχή του κροταφικού φλοιού – καθώς και στα μοτίβα δραστηριότητας σε αυτές τις περιοχές τα οποία συνδέονται με τις αναπαραστάσεις σύνθετων οπτικών ερεθισμάτων.

Οι ερευνητές, χρησιμοποιώντας νευροαπεικόνιση προκειμένου να παρακολουθήσουν τα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας, έδειξαν σε μια ομάδα υγιών ενηλίκων εικόνες από διαφορετικά τοπία και πρόσωπα. Εδωσαν οδηγία στους εθελοντές είτε να θυμούνται είτε να ξεχνούν την κάθε εικόνα.

«Κλειδί» τα μέτρια επίπεδα δραστηριότητας

Τα ευρήματά τους επιβεβαίωσαν ότι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα του ελέγχου σχετικά με το τι ξεχνούν καθώς και ότι η επιτυχημένη εκούσια διαδικασία της… λησμονιάς απαιτούσε μέτρια επίπεδα εγκεφαλικής δραστηριότητας στις περιοχές της αισθητηριακής και αντιληπτικής μνήμης – σε κάθε περίπτωση πάντως υψηλότερα επίπεδα εγκεφαλικής δραστηριότητας σε σύγκριση με τη διαδικασία της… θύμησης. «Τα μέτρια επίπεδα εγκεφαλικής δραστηριότητας είναι ζωτικής σημασίας σε ό,τι αφορά αυτόν τον μηχανισμό που συνδέεται με την ικανότητα του να ξεχνάμε. Αν η εγκεφαλική δραστηριότητα είναι πολύ ισχυρή, η ανάμνηση θα ενισχυθεί. Αν είναι πολύ αδύναμη, το άτομο δεν θα μπορεί να τροποποιήσει την ανάμνηση» εξήγησε η Τρέισι Γουάνγκ, πρώτη συγγραφέας της νέας μελέτης, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Οστιν.

Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε επίσης ότι οι συμμετέχοντες έτειναν να ξεχνούν περισσότερο εικόνες τοπίων σε σύγκριση με εικόνες προσώπων. Και αυτό διότι, όπως υπογράμμισαν, οι φωτογραφίες προσώπων φέρουν πολύ πιο έντονες συναισθηματικές πληροφορίες.

Με «όπλο»  τη νευροανάδραση

«Αρχίζουμε να μαθαίνουμε πώς αυτοί οι μηχανισμοί στον εγκέφαλό μας αποκρίνονται σε διαφορετικούς τύπους πληροφοριών και απαιτούνται πολύ περισσότερες μελέτες προτού κατανοήσουμε με ποιον τρόπο θα μπορέσουμε να ενεργοποιούμε την ικανότητά μας να ξεχνάμε» είπε ο καθηγητής Λιούις-Πίκοκ, ο οποίος έχει ξεκινήσει μια νέα μελέτη με χρήση νευροανάδρασης προκειμένου να καταγράψει πόση προσοχή δίνουν οι άνθρωποι σε συγκεκριμένους τύπους αναμνήσεων. Η νευροανάδραση είναι μια καινοτόμος και ελπιδοφόρα μέθοδος, η οποία υπόσχεται να βοηθήσει στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης παθολογιών που σχετίζονται με δυσλειτουργίες του εγκεφάλου. Στη μέθοδο αυτή χρησιμοποιείται κατάλληλος ηλεκτροεγκεφαλογραφικός εξοπλισμός ο οποίος καταγράφει άμεσα την ηλεκτροεγκεφαλική δραστηριότητα του ατόμου και την ίδια στιγμή του παρέχει μια απλή μέθοδο για να μάθει τι συμβαίνει στον εγκέφαλό του και πώς μπορεί να το τροποποιήσει και να το διορθώσει προς την επιθυμητή κατεύθυνση.

«Τα νέα μας ευρήματα ανοίγουν τον δρόμο για μελλοντικές μελέτες σχετικά με το πώς επεξεργαζόμαστε και τελικώς το πώς απαλλασσόμαστε από τις πολύ ισχυρές συναισθηματικές αναμνήσεις ο οποίες μπορούν να έχουν μεγάλη επίδραση στην υγεία και την ευζωία μας» κατέληξε ο δρ Λιούις-Πίκοκ.

 πηγή  https://www.tovima.gr/

Παρασκευή, Μαρτίου 8

Έρευνα: Η ανατομία της Ελληνίδας άπιστης

Έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών η οποία έγινε σε 2.000 ζευγάρια αποκάλυψε ότι οι 8 στις 10 ελληνίδες απατούν το σύντροφό τους.
Στη νέα έρευνα, η οποία διήρκεσε δύο χρόνια και έγινε σε συνεργασία με το γυναικολόγο Στ. Χανδακά, τους  χειρουργούς ουρολόγους Π. Δρέττα και Χ. Φλιάτουρα και την καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Χρ. Αντωνοπούλου, οι ειδικοί, προσπάθησαν να εμβαθύνουν στα αίτια της γυναικείας απιστίας αποτυπώνοντας τη σεξουαλική ισότητα των δύο φύλων.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η μέχρι σήμερα πεποίθηση ήταν ότι οι άντρες είναι αυτοί που όχι μόνο ξενοκοιτάνε αλλά και συνάπτουν παράνομες σχέσεις σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι γυναίκες. Η έρευνα όμως αυτή καταρρίπτει τους αστήρικτους μύθους αποκαλύπτοντας ότι και το ποσοστό των γυναικών που απατούν τους συζύγους είναι πολύ μεγάλο, καθώς αγγίζει το 78%, δηλαδή 8 στις 10.

Ήταν βέβαιο ότι το ποσοστό των ανδρών δεν ήταν χαμηλότερο, αφού όπως έδειξε η έρευνα το 84% των ανδρών απιστεί. Ωστόσο, κανείς δεν πίστευε ότι οι γυναίκες θα απιστούσαν σε τόσο μεγάλο ποσοστό.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Δρ Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, η άπιστη γυναίκα είναι μια Μαντάμ Μποβαρύ στη ρομαντική αλήθεια της, όταν η βιολογική αλήθεια της είναι πως γεννιέται άπιστη, για να φέρει στον κόσμο υγιείς απογόνους.

Δηλαδή, η γυναίκα γεννιέται άπιστη, ενώ ο άνδρας γίνεται, για να υπερασπίσει τον εύθραυστο ανδρισμό του. Άρα η γυναίκα έχει πολύ περισσότερο το “χάρισμα” της απιστίας, σαν φυσική κληρονομιά τρόπον τινά, ενώ ο άνδρας το αποκτά για κοινωνικούς κυρίως λόγους, για να φανεί άνδρας, αλλά και να το αποδεικνύει συνεχώς έχοντας “χαρέμι”. 

«Η φύση έχει προβλέψει η γυναίκα να επιλέγει τον πατέρα - εραστή για την οικογένεια που θέλει να κάνει» σημειώνει ο κ. Κωνσταντινίδης.

Σε προηγούμενη έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου παρουσιάστηκαν οι δέκα λόγοι που απιστεί ο άνδρας, βιολογικοί, κοινωνικοί και ψυχολογικοί.
Τα 10 σημεία – κλειδιά για τη γυναικεία απιστία είναι:

1. Παρά την επικρατούσα άποψη ότι ο άνδρας είναι ο κυνηγός και η γυναίκα το θήραμα, συνήθως γίνεται το αντίθετο. Η γυναίκα επιλέγει ποιον θα βάλει στο κρεβάτι της, γιατί ελέγχει τόσο τη δική της επιθυμία, όσο και την επιθυμία του άνδρα, με απίστευτη ευκολία. «Ας ξαναδούν οι άνδρες κυνηγοί πότε τους αποδέχτηκε η γυναίκα που κυνηγούσαν και θα καταλάβουν» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Κωνσταντινίδης.

«Ο ανδρικός εγκέφαλος είναι πρωτόγονος συγκριτικά με τον γυναικείο. Τα περί… καραβιών που σέρνονται πίσω από κάτι δεν είναι μόνο ανέκδοτο, γιατί ο πόθος του άνδρα είναι ανεξέλεγκτος, ενώ της γυναίκας σχεδόν πάντα ελεγχόμενος. Τα ανδρογόνα στον άνδρα τρελαίνουν τον εγκέφαλο ενώ στις γυναίκες ισορροπούν με τα οιστρογόνα που είναι σαφώς πιο λογικές ορμόνες γιατί  έχουν κυρίως σχέση με την αναπαραγωγή και την θαλπωρή  ενώ τα ανδρογόνα μόνο με τη σεξουαλική πράξη και την βία...”.

2. Προσέξτε τη γυναίκα σας στην ωορρηξία. Είναι βιολογικά έτοιμη για απιστία, γιατί σε κείνη τη φάση το σεξ και η αναπαραγωγή συνδυάζονται – θέλει, δηλαδή, να είναι και ερωμένη και μητέρα. Αν δεν είστε εσείς ο σύντροφος που ψάχνει, τότε είναι σίγουρο ότι θα ξενοκοιτάξει  με την «ευλογία» της φυσικής της ορμής.

3. Η γυναίκα δεν απιστεί, απλά φεύγει και δεν ξαναγυρνά, γιατί το προετοιμάζει καιρό. Ενώ ο άνδρας είναι πάντα έτοιμος να γυρίσει στην ασφάλεια της μαμάς - ερωμένης – συντρόφου, ειδικά στις μέρες μας που οι γυναίκες αποδεικνύονται περισσότερο χρήσιμες και παίρνουν σωστές αποφάσεις . «Δείτε πόσες γυναίκες σήμερα συντηρούν τις οικογένειές τους, ενώ οι άνδρες τους κλαίνε στα καφενεία με τους φίλους για τις αδικίες της ζωής και την άδικη κοινωνία, που δεν αναγνώρισε την αξία τους» λέει ο κ. Κωνσταντινίδης.

4. Η γυναικεία απιστία δεν είναι ποτέ επιπόλαιη, ακόμη κι όταν γίνεται για λάθος λόγους. Είναι μια σοφή απιστία, γιατί είναι μελετημένη στρατηγικά. Η γυναίκα σκέφτεται μόνο με το κεφάλι της, γι’ αυτό οι άνδρες καταρρακώνονται, μόλις μάθουν ότι η γυναίκα τους έκανε σεξ με κάποιον άλλον και θέλουν να τη σκοτώσουν, σαν Οθέλλοι, όταν οι γυναίκες, στην αντίστοιχη περίπτωση, απλά γυρίζουν την πλάτη κι εγκαταλείπουν.

5. Οι άνδρες ευνουχίζονται με την απιστία της γυναίκας, γιατί τη θεωρούν σοβαρή υπόθεση, όχι σαν τη δική τους απιστία, που θεωρείται αθώα και μηχανιστική. Ξέρουν πως η γυναίκα που έφυγε δεν πήγε με το καλύτερο αρσενικό, αλλά έφυγε γιατί είδε στους ίδιους μια αναπηρία της ανδρικής τους ιδιότητας.
6. Η απιστία στη γυναίκα είναι μια τιμωρία στον επιπόλαιο εραστή, που αμφισβήτησε τη θεϊκή της φύση. Η Μήδεια δεν ήταν απλά μια κερατωμένη γυναίκα, αλλά μια θεϊκή μορφή, που τιμωρεί τον άπληστο Θησέα, που την άφησε, όταν του χάρισε το χρυσόμαλλο δέρας, την εξουσία, τα παιδιά και όλα τα καλά.

7. Η απιστία της γυναίκας είναι μια πράξη με διπλό μήνυμα. Σε τιμωρώ γιατί ήσουν κακό παιδί, αλλά γύρνα πίσω γιατί είσαι χρήσιμος σε άλλα, πιο απλά πράγματα.

8. Η  απιστία στη γυναίκα έχει «μητέρα» τη σεξουαλική της ευφυΐα και «πατέρα» τον ερωτισμό, ενώ στον άνδρα είναι μια “ορφανή” απιστία με πολλούς δήθεν  “γονείς”, που είναι οι αντίζηλοι του αρσενικού στις επιδόσεις που αρέσκονται να συζητάνε στις ανδρικές παρέες ...όπως οι ψαράδες και οι  κυνηγοί.

9. Η γυναικεία απιστία είναι συνήθως παθιασμένη και αδιαμεσολάβητη, ενώ στον άνδρα είναι ένα φτωχό αντίγραφο της ματαιόδοξης φύσης του ανδρισμού του - μια διαμεσολαβημένη από την σεξουαλική ζήλεια για τα άλλα αρσενικά.
...μία καινούργια μέρα.

10. Αν η απιστία των φύλων είχε βαθμολογία επιδόσεων, η γυναίκα θα έπαιρνε άριστα, ενώ ο άνδρας θα έμενε μετεξεταστέος. Γιατί ο άνδρας, όσες φορές και να την κάνει την απιστία, πάντα θα συλλαμβάνεται επ΄αυτοφώρω, ενώ η γυναίκα μόνο αν το πει η ίδια επειδή απλά το θέλει ή για να τον τιμωρήσει, με την προσφιλή φράση «Υπάρχουν και καλύτεροι από σένα».